দাশৰথি ৰাম ; ৰঘুকূলমণি ৰাম । মহান ৰঘুবংশত নাৰায়ণে নৰৰূপে লৈছে অৱতাৰ । নাম লৈছে শ্ৰীৰাম । শেষনাগো লক্ষ্মণ ৰূপে ৰামৰ অনুজৰূপে আহিছে ধৰালৈ। উদ্দেশ্য অধৰ্মক নাশী ধৰ্ম কৰিব প্ৰতিস্থা; ধৰ্ম কি , সত্য কি , কৰ্ম কি দেখুৱাব জগতবাসীক ।
‘ তাৰকাবন’ৰ ( পূৰ্বে জনাজাত দণ্ডকাৰণ্য ) সমীপত ৰাম- লক্ষ্মণক লগত লৈ উপস্থিত হৈছেহি বিশ্বামিত্ৰ । অগস্ত্যৰ আশ্ৰম ধ্বংস কৰি সৃষ্টি কৰিছে তাৰকাই এই বন । মনুষ্য বাদেই দেৱতাইও নকৰে প্ৰৱেশ ইয়াত । কাৰণ ইয়াতে থাকে পুত্ৰসহ নিশাচৰী তাৰকা । সহস্ৰ হস্তীৰ বলৰ গৰাকিনী তাৰকা !! বিশ্বামিত্ৰইও সম্পূৰ্ণ ৰূপে সক্ষম কৰি তুলিব খোজে ৰাম - লক্ষ্মণক । সেয়ে দিবৰ ইচ্ছা কৰিছে দশৰথ নন্দনক তপোবলে অৰ্জন কৰা বলা আৰু অতিবলা নামে দুটি মন্ত্ৰ । লক্ষ্মণৰ মনত জাগিছে উৎসুকতা । সেয়ে সুধিলে ঋষিক----“ ঋষিবৰ, দয়া কৰি মন্ত্ৰ দুটিৰ ৰহস্য ব্যক্ত কৰিবনে আমাক ?” সন্তুষ্ট মনে বিশ্বামিত্ৰই ক'লে------“ এই মন্ত্ৰৰ বলত শৰীৰৰ ক্লান্তি হ’ব দূৰ আৰু অপায়-অমঙ্গলৰ পৰা তোমালোকক ৰক্ষা কৰিব ।” দুয়ো কুমাৰে ঋষিৰ পৰা মন্ত্ৰ দুটি গ্ৰহণ কৰিলে ।
ৰামৰ মনত তেতিয়াও জাগিছে বহু প্ৰশ্ন । এবাৰত সেয়ে সুধিয়ে পেলালে---
“ ঋষিবৰ, ৰাক্ষসী যদিও তাৰকা জাতত নাৰী । তেনেস্থলত তাৰকাক বধিলে নাৰী হত্যাৰ পাপত জানো নপৰিম মই !!” ৰামৰ মনোদশা বুজিলে বিশ্বামিত্ৰই । সেয়ে তাৰকা নিধনৰ সপক্ষে দাঙি ধৰিলে যুক্তি ----
“ ৰাম , নাৰী হ’লেও তাৰকা অধৰ্মী; যজ্ঞদ্ৰোহী, তপস্বী বিদ্বেষী, নৰ হত্যাকাৰিনী , পাপীনী তাৰকা । গতিকে তাৰকাক বধিলে ৰামৰ নহয় পাপ ।”
ৰামে আৰু নাভাবিলে ; আহিবৰ সময়তো পিতৃয়ে কৈছিল ৰামক ------- ‘ বিনাবাক্যে পালন কৰিবা ঋষিৰ আদেশ!!’ এফালে পিতৃ বাক্য , আনফালে ঋষিৰ আদেশ । গতিকে ৰামে পলম নকৰি ধনুত টংকাৰ দিলে । কঁপি উঠিল তাৰকা বন । ভাবিছিল ৰামে ধনুৰ টংকাৰ শুনি পলাই যাওক তাৰকা ।
কিন্তু ৰামৰ ধাৰণা ভুল, অট্টহাস্য কৰি সন্মুখত আহি উপস্থিত হ’ল তাৰকা আৰু কৰিলে প্ৰশ্ন ---“ কোন ৰাম ? ” তাৰকাক প্ৰথম দেখা পালে ৰামে । সঁচাই নাৰীৰ যেন ৰূপ নহয় তাৰকাৰ !! নিৰ্ভীক ৰামে ক’লে “ ময়ে ৰাম ।”
আঃ, কি মনোহৰ ৰূপ ৰামৰ !! সুঠাম শৰীৰ, বহল বক্ষ , ধীৰ স্থিৰ যেন গজেন্দ্ৰ গমন । যিকোনো যুৱতীৰ হৃদয় নিব কাঢ়ি । মুখত জিলিকিছে শত চন্দ্ৰমাৰ নিৰ্মল জ্যোতি ; যিকোনো মাতৃৰ হৃদয়ত মাতৃত্বৰ মমতা জগাব তুলি । ক্ষণিকৰ বাবে মোহিত হ’ল তাৰকা । মাতৃৰ মমতা জাগি উঠিল হৃদয়ত ! পাছ মুহুৰ্ততে নিষ্ঠুৰ হ’ল তাৰকা । সৰ্পৰ নাই সৰু বৰ; আজি যদি তাৰকাই দয়া কৰে ৰামক নিজ পুত্ৰদ্বয়ৰ কালিলৈ হ’ব পাৰে বিপদ !! গৰজি উঠিল তাৰকা । ৰাম আচৰিত হ’ল ইমান ক্ৰোধ আছেনে তাৰকাৰ অন্তৰত ? শান্ত সমুদ্ৰৰ গৰ্ভত যেন নিহিত হৈ আছে জোৱাৰ ভাটা । তথাপি ৰঘুবংশৰ নিয়ম মানি ৰামে প্ৰথমে নামাৰে বাণ কোনো নাৰীলৈ । কিন্তু তাৰকা আজি ধৈৰ্যহীনা ; নকৰে বিচাৰ ন্যায়- অন্যায়ৰ । সেয়ে প্ৰচণ্ড শক্তিৰে প্ৰহাৰ কৰিলে ৰামৰ ওপৰত । পালনকৰ্তাক হানি কৰিব পৰাৰ শক্তি জানো আছে তাৰকাৰ ? হেলাৰঙে ৰামে লয় কৰি গ’ল তাৰকাৰ শক্তি । তাৰকাই বুজিলে দেৱগোষ্ঠীৰ প্ৰচাৰ নহয় মিছা । ৰাম নহয় সাধাৰণ মনুষ্য !! কিন্তু এতিয়া আৰু পাছ হোঁহকাৰ নুঠে প্ৰশ্ন । যদি ৰাম হয় নাৰায়ণৰ অৱতাৰ, তেন্তে ৰামৰ হাততে তাৰকাই ত্যেজিব প্ৰাণ ! এইবুলি তাৰকা হ’ল অদৃশ্য ।
বিশ্বামিত্ৰই চিঞৰি উঠিল ---“ ৰাম , আৰু নকৰিবা পলম । মায়া যুদ্ধ কৰিব তাৰকাই । ততালিকে মাৰা তাইক । নতু ৰাত্ৰি হ’লে দুগুণে বাঢ়িব নিশাচৰীৰ শক্তি । ”
বিশ্বামিত্ৰৰ কুমন্ত্ৰণা শুনিলে তাৰকাই, তথাপি নহ’ল বিচলিত । এক প্ৰকাণ্ড শিল ল’লে দাঙি । কিন্তু এয়া ৰামে কি বাণ জুৰিছে ধনুত ! আঃ, পিতৃপ্ৰদত্ত শব্দভেদী বাণ!! এই বাণৰ নাই প্ৰত্যুত্তৰ তাৰকাৰ হাতত ! কি কৰিব এতিয়া তাৰকাই ? কিবা এটা কৰাৰ আগতেই বিদ্যুত বেগেৰে ৰামৰ বাণে বক্ষ বিদাৰিলে তাৰকাৰ । আঃআঃ! আৰ্তনাদ কৰি ঢলি পৰিল তাৰকা ৰামৰ চৰণত । চিৰনিদ্ৰা গ’ল তাৰকা । ওৰেতো জীৱন দুখকে ভুগি মৃত্যুৰ পাছতো তুমি আৰ্যগোষ্ঠীৰ প্ৰচাৰত জগতবাসীৰ হৃদয়ত হৈ ৰ’লা ঘৃণিতা ।
বিদায় তাৰকা , বিদায় । তুমি নোহোৱা অৱলা, তুমি নোহোৱা অভাগিনী ; ৰামৰ হাতে মুক্তি লভা তুমি নিশাচৰী তাৰকা ।।
জয় শ্ৰী ৰাম
=============সমাপ্ত=================
( বি: দ্ৰ: তাৰকাৰ চৰিত্ৰটোক যিহেতু উপন্যাসিক ৰূপত তুলি ধৰিব বিচাৰিছিলো সেয়ে তাৰকাৰ মৃত্যুতে কাহিনীভাগৰ সামৰণি মাৰিলো । কাহিনীত তাৰকাৰ পুত্ৰদ্বয়ো যিহেতু অভিন্ন অংগ সেয়ে তেওঁলোকৰ কি হৈছিল তাৰ মাত্ৰ আভাস দিছো------ তাৰকা নিধনৰ পাছত বিশ্বামিত্ৰই যজ্ঞ পাতিছিল । যজ্ঞৰ ষষ্ঠ দিনা মাতৃহত্যাৰ প্ৰতিশোধ আৰু যজ্ঞ নষ্টৰ উদ্দেশ্যে মাৰীচ-সুবাহু আহি ৰাম-লক্ষ্মণৰ সন্মুখীন হৈছিল । ৰামে বায়বীয় বাণেৰে মাৰীচক আকাশ মাৰ্গেৰে শত যোজন দূৰলৈ উৰুৱাই নিছিল আৰু অগ্নি বাণেৰে সুবাহুক বধ কৰিছিল ।' )
0 Comments